[ Fic] Ouran High School Host Club × hinahoshi

( อย่าเอาภาพไปใช้โดยพละการนะรู้มั้ย) 

ซาวาดะ ฮินะโฮชิ

สูง154

น.น 31

เกิด 14 ตุลาคม

ราศีตุลย์

กรุ๊ป AB

[ เป็นคาแรคเตอร์จากฟิคเรื่องอื่น อารมณ์แบบคนละพาราเรลเวิลด์อะไรแบบนี้ มีไทม์ไลน์ที่ต่างออกไปเล็กน้อย และมีพระเอกที่ต่างกันเพราะอยู่คนละเวิลด์  ] บอกก่อนจะได้ตัดความงงออกไป

 (ส่วนพระเอกไรท์เลือกไม่ถูก งั้นไม่เลือกละกัน)

....

ผู้ติดตาม

คริสตินิโอ้ กราวเด้ (1)

อดีตเคยเป็นคนของอิเอมิสึไม่นานก็ผันตัวมารับใช้ฮินะ ฐานะ พ่อบ้าน+ มือขวา ชายลูกครึ่งชาวอังกฤษ-อิตาลี่ เป็นบอดี้การ์ดฝีมือดี มีความสามารถรอบด้าน คู่ปรับซ้อมการต่อสู้กับรัลมิลจิ (ก่อนถูกสาป) เพราะฝีมือสูสี

"นายน้อยต้องปลอดภัยที่สุด ทุกอย่างก็เพื่อนายน้อย"

ลีโอนิค เลฟ (2)

นักโทษประหารคุกวินิเซ่ ชาวรัสเซีย อดีตรองหัวหน้ายากูซ่า ถูกตั้งข้อหา ทำลายทั้งสามแก๊งใหญ่ด้วยตัวเองในคืนเดียว พนันกัน จนได้ตัวมา เลฟที่รอดพ้นจากลานประหาร ก็ก้มหัวภักดีให้ด้วยความเต็มใจอย่างไม่อาย เหมือนสิงโตเชื่องๆ

"เจ้าหนูถึงนายไม่ใช่บอสของวองโกเล่ แต่สำหรับฉันนายก็คือบอส เป็นบอสของฉัน ที่หนึ่งไม่มีสอง"

ซิลเวอร์ แกรมม์ (4)

ทาสที่ถูกช่วยไว้โดยฮินะที่ผ่านทางมาเห็นและรับตัวมา ระหว่างทางทำงานในแถบทะเลทราย หลังจากได้รับชื่อ ก็ถวายความภักดีให้ นอกจากเจ้านายแล้วจะไม่รับคำสั่งจากใครถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นบอสของแฟมิลี่หรือราชาก็ตามเป็นชายที่รับใช้แค่คนๆเดียวอายุไล่เลี่ยกับเจ้านาย เป็นคนเงียบๆ ไม่เคยทำงานพลาดแม้แต่ครั้งเดียว ผลลัพธ์สมบูรณ์แบบ ที่มาที่ไปไม่แน่ชัด 

"เพื่อนายท่าน ทุกอย่างต้องไร้ที่ติ คำสั่งที่ได้รับคือเกียติอันสูงส่ง"

   ฮันโตนิโอ้ ฮาร์ฟ (3)

อดีต หัวหน่วย FBI กลุ่มพิเศษ เกือบเอาชีวิตไม่รอด ฮินะที่พบเจอโดยบังเอิญรู้สึกถูกใจสายตาที่อยากมีชีวิตนั่น ก็ทำข้อต้องกันเอาไว้และช่วยชีวิตได้อย่างฉิวเฉียด พร้อมจัดการภารกิจที่ว่าให้สำเร็จ รวมถึงคุมตัวการที่ทรยศให้ เหตุการณ์นั้นคือการตัดสินใจติดตามฮินะ ฐานะมือซ้าย เป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์

" หลังจากนี้ฉันจะขอทำตามใจบ้างล่ะ ฉันไม่เสียใจเลยที่ตัดสินใจแบบนี้ เมื่อเจ้าชีวิตของฉันยืนอยู่อีกฝั่ง ฉันก็พร้อมจะเดินตามไปเพราะนี่เป็นทางที่ฉันเลือก ชายที่เหมาะสมที่จะถูกเรียกว่าหัวหน้าเพียงหนึ่งเดียวต่อจากนี้ ชายคนเดียวที่ฉันเชื่อมั่นและเดิมตามหลังไปได้ทุกที่"

ยาคุซาสึ คุจิระ (8)

ฉายา วาฬคราม

นักสู้ใต้ดินในโลกเบื้องหลังที่รู้จักในนามวาฬคราม ในวันที่ฮินะพลัดหลงกับคนของตน จนก้าวเข้ามาในสถานที่ที่ไม่ควรเข้ามาโดยบังเอิญ ตั้งแต่ที่เขาได้ย่างเท้าเข้าไปก็ตกเป็นเป้าสายตาด้วยรูปลักษณ์อันโดดเด่น แถมยังเด็กอยู่ ก็ถูกเจ้าถิ่นรับน้องเข้าด้วยจิตอกุศลนั้น ทำให้ฮินะไม่ชอบใจจนคิดจะสั่งสอนสักเล็กน้อยและรับคำท้านั้น เงื่อนไขคือผู้แพ้ต้องให้สิ่งที่ผู้ชนะต้องการหนึ่งอย่าง ไม่มีเงื่อนไข ถึงจะเป็นสถานที่ผิดกฎหมายแต่ก็มีกฏของมันอยู่แม้แต่คนใหญ่คนโตก็ไม่สามารถเมินเฉยได้ แต่เมื่อการต่อสู้ของฮินะเป็นเวทีการพนัน ฮินะที่ควรวาดกลัวในสายตายคนอื่นกับยืนนิ่งหาวออกมาชะอย่างนั้นจนคู่ต่่อสู้ของตนออกมา แน่นอนว่าเป็นคนของอีกฝ่ายที่ท้าทายตน เรื่องนี้ฮินะก็คาดไว้อยู่แล้ว ทั้งสองจ้องมองกันไม่กระพริบ ส่วนฮินะก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างถูกใจ เขาบอกอีกผ่านก่อนจะเข้าโจมตีด้วยความเร็วยากจะตามทันในสายตาคนทั่วไป 

"โทษทีนะ แต่ตอนนี้นายต้องแพ้แล้วล่ะ เพราะฉันมีสิ่งที่ต้องการแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ขอรับเกียรติของผู้ชนะไปล่ะ "

หลังคำกล่าวนั้นฮินะก็เข้าประชิดตัวและโจมตีตรงจุดตายของอีกคน ก่อนจะยั้งมือเอาไว้ ห่างจุดนั้นเพียงแค่เสี้ยวเซนอย่างพอดิบพอดี ส่วนคนที่ถูกจู่โจม กลับทำได้เเค่หยุดนิ่งกับท่าตั้งรับเหงื่อเย็นไหลลงหลังจนรู้สึกได้ ความกลัวในช่วงเวลานั้นได้กัดกินจิตใจ จิตใต้สำนึกของชายที่มีประสบการณ์ต่อสู้วงการเบื้องหลังมามากมาย สัมผัสได้ถึงออร่าอันแข็งแกร่งจากตัวตนเล็กกว่าตน 

"แข็งแกร่ง"

 นั้นคือคำที่ผุดขึ้นมาในหัว ในตอนนั้น เมื่อรับรู้ถึงสิ่งที่รู้สึกเข้า เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง แล้วก็กล่าวยอมรับความพ่ายแพ้ราวกับนักรบ ฮินะที่เห็นแบบนั้นก็ถูกใจคนแบบนี้ขึ้นไปอีก 

"ยอดเยี่ยม"

 นั้นคือสิ่งที่ฮินะอุทานออกมา คนที่แพ้ไปแล้วกลับได้รับการยอมรับที่ได้ฟังแบบนั้น เป็นความรู้สึกที่น่ายินดีที่ไม่เข้าใจ 

"ลุกขึ้น" 

ฮินะพูดสั้นราวกับออกคำสั่งแบบนั้น ถึงจะรู้สึกงง แต่คนถูกสั่งก็ทำตามในทันที หลังจากที่ลุกขึ้นยืน สายตายของเขาไม่ต่างจากอีกฝ่ายเท่าไหร่ นั้นคือสำรวจคนตรงหน้าของกันแล้วกัน มองไปสักพักฮินะก็พยักหน้าถูกใจกับท่าทางทีอีกฝ่ายอีกครั้ง 

'ทั้งที่ ฉันจ้องมองสำรวจอย่างไร้มารยาทกับอีกฝ่ายอย่างเปิดเผยขนาดนี้กับไม่ทักท้วงอะไรในขณะเดียวกันกลับสำรวจฝ่ายนั้นไปด้วย อืมเจอคนที่น่าสนใจทีเดียว ไม่เสียเปล่าจริงๆ'

"ใช้ได้ ฉันฮินะโฮชิ อีกไม่นานนายจะเรียกฉันว่าฮินะก็ได้ แล้วชื่อของนายละคุณวาฬคราม "

"อีกไม่นาน?? ... คุจิระ... ยาคุซะสึ คุจิระ"

" ไม่เลวนี่นา แม้แต่ชื่อของนายก็บ่งบอกถึงตัวตนของนายได้อย่างชัดเจน ฉันตัดสินใจแล้ว คุจิระ ตามฉันมาด้วยล่ะ"

นั้นคือการทำความรู้จักของพวกเขา ก่อนที่ชีวิตของนักสู้จะพลิกกลับ แม้วิธีการจะไม่ต่างจากเดิม แต่กลับรู้สึกถึงเส้นทางที่ถูกต้องสำหรับตน แม้สำหรับคนอื่นที่ถูกกระทำจะไม่ใช่ก็ตาม 

จากนั้นฮินะก็มาทวงของของผู้ชนะจากคนที่ท้าเขา แต่สิ่งที่เขาต้องการกับเป็นการสั่นไหวของวงการนี้อย่างรุนแรง อาจเพราะคุจิระมีชื่อเสียงอย่างมากในโลกเบื้องหลัง แต่นั้นไม่ใช่ทั้งหมด มันหลังจากนั้นต่างหากหลังจากที่ฮินะกลับปราสาทวองโกเล่ แต่ก่อนหน้านั้นคือ ฮินะขอรับตัวคุจิระไป และปลดปล่อยพันธะทั้งหมดให้ ด้วยเงินจำนวนมหาศาล จากคริสมือขวาของตนที่มาตามหาบอสตัวเองพร้อมกับสมาชิกคนอื่นอีกทั้งเจ็ดคน รวมถึงลูกน้องใต้สังกัดอีกมากมายตามมาด้วยพวกเข้าปิดล้อมสถานที่นี้อย่างเงียบๆด้วยตัวเองโดยไม่ได้ออกคำสั่งใดๆ (ช่างเป็นลูกน้องที่รู้งาน)

แน่นอนนั้นก็ง่ายต่อการจัดการ แต่ก็เป็นการเปิดเผยตัวตนของเจ้าตัวด้วยเหมือนกัน เมื่ออีกฝ่ายรับรู้ถึงสถานะที่แท้จริงของฮินะก็ได้แต่ก้มหัวของอภัยที่ร่วงเกินฮินะอย่างสุดชีวิต ส่วนตัวของคุจิระก็ราวกับยกใส่พานมาให้ แต่แววตาไม่สามารถปกปิดความเสียดายไว้มิด แต่เมื่อคำนวณส่วนได้ส่วนเสียก็ได้กำไรเห็นๆ แต่ส่วนลึกแล้วพวกเข้ากลับโล่งอก ที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็อยู่กับความรู้สึกนั้นได้ไม่นาน หลังคำของผู้ที่เป็นบอสของคนพวกนี้ได้กล่าวออกมา ราวกับคำเตือนให้พวกเขาและคำอนุญาตให้กับคนของตน

"ขอบคุณสำหรับการดูแลฉันก่อนน้านี้ ที่นี่ก็สนุกไม่เลวเลย ไว้เจอกันนะ หิวแล้วล่ะ กลับกันเถอะ คุจิระ นายก็ทำตามที่ฉันบอกก่อนหน้านี้ด้วยล่ะ อย่าลืม อะใช่ๆ คนของฉันเป็นพวกสนใจความรู้สึกของบอสแบบฉันไม่น้อยเลย ระวังอย่าสนุกกันมากเกินไปล่ะ คุณเจ้าของคงเข้าใจกันนะ บอสก็มีสิ่งที่ทำได้แล้วทำไม่ได้อยู่ด้วยนะรู้รึเปล่า และฉันก็เป็นบอสของเจ้าพวกนี้ แน่นอนว่ามีสิ่งที่ฉันต้องการจากเจ้าพวกนี้อยู่แล้ว และฉันก็ชอบเห็นมันซะด้วย ดูแลตัวเองด้วยล่ะ"

' นายน้อย...ความสุข..ความสนุก..ความยินดีสินะครับ โตขึ้นเป็นบอสที่ดีเลยนะครับ แต่สำหรับผมนายน้อยก็คือนายน้อยนั้นแหละ'  

คริสคิดพลางพยักหน้าให้กับตัวเองเดินตามฮินะไปติดๆอย่างไม่คาดสายตาเหมือนก่อนหน้านี้

'อย่าลืม?? คำที่บอกก่อนหน้านี้งั้นหรอ...หรือว่า...ให้ตามไปสินะ เป็นคำสั่งเเรกที่เข้าใจง่ายดี '

 คุจิระยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะตามคนที่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะเป็นเจ้านายของตัวเอง และหลังจากนั้น คุจิระก็กลับมาพร้อมฮินะและคริส ณปราสาทวองโกเล่ แน่นอน เขาเกรงเล็กน้อยกับสถานที่ดูยิ่งใหญ่และสถานะของเจ้านาย เขาถูกไต่สวนมากมายจนเหนื่อยจิตใจสุดๆ โดนเฉพาะ นักฆ่าอันดับ1 ที่ดูจะมีความละเอียดสูงที่ดูจะมากเกินควร คุจิระใช้เวลาไม่นานในการปรับตัวและเข้าสู่วงการมาเฟียอย่างเเท้จริง ถึงจะแปลกใจกับตัวเอง ที่ยอมนับถือกับคนที่อายุน้อยกว่า แต่เข้าาก็รู้สึก ภาคภูมิใจในเกียรติและศักดิ์ศรีที่ได้กลับคืนมาจากความอัปยศมานานหลายปี คุจิระนั้นตั้งแต่ที่ยอมรับความพ่ายแพ้ในตอนนั้นก็ไม่มีข้อกังขาใดๆกับการภักดีในตัวของบอสตัวเล็กอย่างฮินะ ความเชื่อมั่นที่แสนลึกล้ำของตัวคุจิระได้มอบแก่บอสอย่างไม่มีเงื่อนไขตั้งแต่เป็นคนของฮินะแล้ว เป็นคนของวองโกเล่แต่ก็ไม่ใช่วองโกเล่

"บอสคือคนดึงฉันมาเส้นทางที่ควรเป็น เขาคือเกียรติยศและศักดิ์ศรีของฉันที่ต้องปกป้อง ส่วนฉันคือใบดาบที่คอยปัดป้องอันตรายและเฉือดเฉือนศัตรูที่อย่างกาย ทุกสิ่งคือการปฏิญาณต่อเกียรติของฉัน"

เชอร์เรลเรน เรียว (5)

เดินเล่นในเมืองมองสถาณการของอีกฝ่ายกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มสุดๆ อยู่ นาน พอฮินะรู้เรื่องคราวๆก็เกิดสนใจความสามารถของเรียวขึ้นมา เลยให้ตัวเลือกกับอีกฝ่ายไป 1เลือกยากูซ่า=ไม่ให้ช่วย 2เลือกมาเฟีย=ให้ช่วย ด้วยสถานการณ์ที่กดดัน เรียวที่รู้สึกความไม่ยุทธติธรรมทั้งที่มีตัวเลือกแต่กลับเหมือนไม่มี แน่นอนว่าเขาตอบเลือกมาเฟียอย่างไม่ลังเล ต่อมาหลังจบเรื่อง ก็ได้ทำข้อตกลงอะไรนิดหน่อย และรับเข้าองค์กรอย่างเป็นทางการ ในฐานะ แฮกเกอร์อัฉริยะ แรกๆก็ไม่ได้มีความเชื่อใจอะไรให้กับบอส อย่างฮินะ แต่หลังๆเริ่มผูกพันธ์กับบอสตัวเองรวมถึงรับรู้เรื่องของฮินะในอดีตด้วยแล้ว เกิดอยากเป็นพลังให้บอสที่อายุห่างกันสองปีอย่างฮินะโดยไม่มีเงื่อนไข กลายเป็นคนของฮินะโดยสมบูรณ์ มีทั้งความภักดีต่อองค์กรและความเชื่อใจต่อฮินะ

" บางทีบอสก็แบกรับอะไรมากเกินวัยจนน่าเป็นห่วงถ้าความสามารถของฉันมีประโยชน์ต่อบอสฉันก็อยากเป็นพลังให้"

       (7) เซซีโน่ ซุยเซน

นักก่อปฏิวัติอาณาจักรแถบทะเลทราย ประเทศเดียวกับชิลเวอร์

    (6)ข้อมูลไม่ระบุ 

นักฆ่าจอมล่อลวง/นักมายากล